’Verkeerd beeld van bijstandstrekker’
Open brief bijstandstrekker aan premier Mark Rutte.
Beste Mark Rutte, Onlangs hoorde ik u zeggen dat als het aan u ligt er gekort gaat worden op de uitkeringen. Dit om het vinden van een betaalde baan te stimuleren. Ook vond u het vreemd dat er vakantiegeld wordt uitgekeerd.
U zou, mede door het lesgeven op een vmbo-school, redelijk op de hoogte moeten zijn van wat er in Nederland in de samenleving speelt, maar ik ben bang dat u toch een verkeerd beeld van de gemiddelde bijstandstrekker heeft.
Om een voorbeeld te geven leg ik u deze situatie voor; mijn man en ik leven nu al een aantal jaren van een IOAZ uitkering. Dit omdat mijn man een aantal jaren een eigen bedrijf heeft gehad had, dat hij door omstandigheden (mantelzorger voor zijn bejaarde moeder en gevolgen van de crisis) helaas gedwongen heeft moeten sluiten. We zijn beiden 62 jaar en hebben vanzelfsprekend alles geprobeerd om aan betaald werk te komen. Aan onze achtergrond en opleiding kan het overigens niet liggen dat we daar tot dusver niet in geslaagd zijn; we zijn beiden hoogopgeleid met veel werkervaring.
Ondertussen zitten we niet stil; wij werken al jaren belangeloos voor een aantal stichtingen. Het geeft ons energie, laat ons kennismaken met diverse mensen en situaties, geeft ons het gevoel een zinvolle bijdrage aan de maatschappij te leveren en midden in het leven te staan. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat het korten op de uitkering voor ons een stimulans zou zijn om betaald werk te zoeken.
Een betaalde baan is voor ons iets als het winnen van de jackpot van de Staatsloterij; iets om van te dromen, maar in de praktijk vrijwel kansloos. Het onbetaalde werk wat we nu doen is vanuit eigen motivatie ontstaan. Ondertussen is het leven met een uitkering geen vetpot. Elke maand hopen dat we het weer rond kunnen krijgen.
En dan het vakantiegeld: denkt u nu echt dat mensen zodra ze dat geld op hun rekening zien fluitend hun koffertje gaan pakken en zorgeloos vakantie gaan vieren? Zo naïef kunt u toch niet zijn? De werkelijkheid is dat er altijd een stapel rekeningen ligt met in het rood de aantekening ’nog te betalen’. Rekeningen die niet van het maandelijkse inkomen betaald kunnen worden, maar waar het vakantiegeld een laatste uitkomst biedt. Dat levert in ieder geval een licht geestelijk vakantiegevoel op; gewoon even niet piekeren. Maar dat is het dan ook wel.
Het is fijn dat u zichzelf als een optimistisch leider van alle Nederlanders ziet; helaas kan niet iedereen datzelfde optimisme delen. Het is dan ook moeilijk om in onze situatie en die van velen met ons niet pessimistisch te worden.
Marijke, Alphen aan den Rijn
Bron: De Telegraaf, 8 maart 2017
