Deurwaarder legt beslag op de as van Enschedese moeder: rechtbank zegt dat ze mag worden verstrooid

ALMELO – Het zal beslist een ongebruikelijke dag zijn geweest voor de deurwaarder: negen kinderen van een overleden Enschedese vrouw lieten bij het crematorium in Usselo beslag leggen op haar as. Ze wilden daarmee voorkomen dat hun broer de stoffelijke resten mee naar huis zou nemen.

De vrouw overleed vorig jaar al, zonder een testament na te laten. Negen van haar dertien kinderen waren het er na de crematie over eens dat moeders as uitgestrooid moest worden op een strooiveld bij het Twents crematorium in Usselo. Zij hadden allemaal het gevoel dat hun moeder het idee van ‘opgesloten zijn in een asbus’ niet fijn zou hebben gevonden. Ze was in haar jeugd wel eens in de kelder opgesloten door haar broers en had daar een fobie aan overgehouden.

Urn bij zoon thuis

Maar één zoon dacht daar anders over. En uitgerekend hij was degene die jarenlang bij haar woonde en haar verzorgde, tot ze in 2018 naar een verzorgingshuis moest. Volgens deze man had hij met haar afgesproken dat haar as in een urn bij hem thuis zou komen te staan.

De man liet het crematorium dus weten dat hij de asbus zou komen ophalen. Toen zijn broers en zussen daarvan hoorden lieten ze beslag leggen op de urn. Redelijk overleg tussen de familieleden bleek niet mogelijk en dus troffen ze elkaar daarna bij de rechtbank in Almelo om uit te maken wat er uiteindelijk met de stoffelijke resten van moeder moest gebeuren.

As echtgenoot ook verstrooid

Volgens de rechtbank is niet meer te achterhalen wat de vrouw zelf gewild zou hebben, omdat dat nergens is vastgelegd. Maar volgens het vonnis is het toch het meest waarschijnlijk dat de vrouw gekozen zou hebben voor verstrooiing. De as van haar eerder overleden echtgenoot was namelijk ook verstrooid bij het crematorium in Usselo. Ook de eis van de zoon dat hij dan in elk geval een deel van de as mocht houden werd afgewezen. De rechtbank stelde wel dat het de andere broers en zussen vrij staat om hem dat alsnog te gunnen.

Opmerkelijk is dat de rechtbank in het vonnis nog probeert enige troostende woorden te richten tot de verliezende zoon. „De as van moeder is niet moeder. Het is slechts wat er over is van haar gestorven lichaam. Moeder leeft als het goed is voort in de harten en herinneringen van haar kinderen. Niet in haar as.”