Margreet en John hebben samen twee kinderen. Tijdens de scheiding werd er afgesproken dat de kinderen bij de moeder zouden blijven. De vader was het er in eerste instantie mee eens.

Enige tijd later, wilde John co-ouderschap. Dit heeft hij toen afgedwongen bij de rechtbank. Van de rechter moest er ook een ouderschapsplan opgesteld worden. Het plan dat er werd opgesteld was voor beide partijen akkoord. Beide hadden gezag, en keuzes met betrekking tot de kinderen, diende samen genomen te worden.

Voor een periode verliep alles soepel. Totdat Margreet een afspraak wilde maken bij de huisarts van haar zoon, die bleek opeens niet meer de huisarts te zijn. Haar zoontje stond al van kleins af aan bij deze huisarts ingeschreven, dus Margreet stond raar te kijken toen de assistente vertelde dat hij er niet meer ingeschreven stond.

 Margreet klopte bij ons aan, met de vraag of wij iets voor haar konden betekenen. Zij vond immers dat John nooit zomaar hun zoon had kunnen wisselen van huisarts. De betreffende medewerker heeft meteen gekeken wat er mogelijk is. In het ouderschapsplan staat duidelijk dat er samen moet worden besloten over keuzes/ afspraken met betrekking tot de kinderen.

De advocaat is vervolgend met het ouderschapsplan naar de rechter gestapt, en de rechter heeft de wijzigingen doorgevoerd en Margreet in het gelijk gesteld.