Angst voor beslag door de deurwaarder
Iedereen die schulden heeft en deze niet kan betalen, heeft een bijna klassieke angst voor de deurwaarder. ‘Straks komt de deurwaarder bij mij thuis om mijn spullen mee te nemen.’ Is een veel gehoorde uitroep. Deurwaarders zijn bekend met deze angstgedachte en zij maken op grote schaal gebruik van hun monopolie positie om ‘beslagaankondiging roerende zaken’ aan schuldenaren aan te zeggen. Een deurwaarder mag echter niet dreigen met beslag, zonder vervolgens ook daadwerkelijk beslag te leggen. De meeste deurwaarders sturen brieven waarin beslag op de inboedel wordt aangekondigd, zonder ooit bij de debiteur langs te gaan om écht beslag op de inboedel thuis te leggen. De meeste debiteuren beseffen dit niet en betalen of spreken snel een betalingsregeling af met de deurwaarder, om beslag op hun spullen thuis te voorkomen. De deurwaarder zet zijn beslagbevoegdheid aldus in als oneigenlijk drukmiddel om betaling, of een betalingsregeling te forceren. De tuchtrechter is echter duidelijk op dit punt; Indien de gerechtsdeurwaarder aan een schuldenaar aanzegt dat de deurwaarder op een bepaald tijdstip voor een bepaalde schuld ‘beslag roerende zaken’ wil komen leggen, dan is de deurwaarder verplicht om ook op dat tijdstip daadwerkelijk bij de schuldenaar langs te gaan en beslag op de inboedel van zijn woning te leggen. Als de deurwaarder niet komt opdagen op het aangekondigde beslagtijdstip, dan handelt de deurwaarder niet behoorlijk. U kunt daarover een klacht indienen tegen de deurwaarder bij de Kamer voor Gerechtsdeurwaarders te Amsterdam. De deurwaarder zal hoogstwaarschijnlijk een waarschuwing of berisping krijgen van de tuchtrechter. U bent immers vergeefs thuis gebleven voor de deurwaarder en u heeft misschien een vrije dag moeten nemen. Het had voor de deurwaarder op de weg gelegen om u van zijn verhindering om op het eerder aangekondigd tijdstip beslag te komen leggen, tijdig in kennis te stellen. U had dan niet thuis op de deurwaarder hoeven wachten.
En komt de deurwaarder wél op het aangekondigde tijdstip bij u thuis om beslag te leggen, dan is het de vraag of de deurwaarder ook echt uw spullen in beslag mag nemen. Hier gelden duidelijke regels voor. De deurwaarder mag alleen beslag leggen op uw inboedel als hij ook daadwerkelijk van plan is om deze zaken executoriaal te verkopen. Hij mag de beslaglegging niet gebruiken om u alsnog tot betaling te bewegen, zonder dat de deurwaarder – bij het uitblijven van betaling van de vordering door u – tot openbare verkoop van de in beslag genomen roerende zaken overgaat. In de praktijk komt het namelijk voor dat een deurwaarder voor beslaglegging bij een schuldenaar thuis komt, maar vervolgens ziet dat de inboedel bij een eventuele openbare verkoop nagenoeg niets zal opleveren. De deurwaarder vertelt dit niet aan de beslagdebiteur, maar schrijft de inboedel toch op in zijn beslagexploot. Vervolgens gaat de deurwaarder nimmer tot openbare verkoop van de opgeschreven zaken over. De deurwaarder gokt er op deze manier op dat de debiteur alsnog een regeling zal treffen, of zal betalen om een openbare verkoop van zijn schamele inboedel te voorkomen. Het beslag op de inboedel wordt op deze manier oneigenlijk door de deurwaarder als incassomiddel gebruikt en dat is klachtwaardig. Weigert de deurwaarder uw inboedel te verkopen, of om het beslag op te heffen en de beslagkosten te crediteren, dan kunt hierover een tuchtklacht bij de Kamer voor Gerechtsdeurwaarders te Amsterdam neerleggen.
De conclusie van dit alles, is dat een gerechtsdeurwaarder alleen beslag mag leggen op de inboedel van uw woning als de vermoedelijke opbrengst van de executoriale verkoop van de in beslag genomen spullen de kosten van de beslaglegging en verkoop én een groot deel van de vordering zal opbrengen. Brengt een openbare verkoop van uw inboedel minder op dan de kosten van het beslag en de verkoopkosten, dan handelt de deurwaarder onrechtmatig en dient u hierover bij de tuchtrechter te klagen.
