Financiële claim tegen deurwaarders op grond van onrechtmatig handelen

Het Financieele Dagblad heeft op 9 juni 2015 de jaarcijfers openbaar gemaakt van de Stichting Netwerk Gerechtsdeurwaarder (SNG). Hieruit blijkt dat deurwaarders miljoenen euro’s te veel incasseren voor ambtsberichten.

De gerechtsdeurwaarders boeken winst via hun gezamenlijke automatiseringsdochter SNG, terwijl dit wettelijk niet is toegestaan. De gerechtsdeurwaarders hebben aan de debiteuren en aan hun eigen klanten miljoenen euro’s meer in rekening gebracht, dan is toegestaan.

Uit de jaarcijfers van de SNG blijkt dat het in 2013 om tientallen miljoenen euro’s is gegaan. De deurwaardersbranche heeft na een discussie tussen de deurwaarders onderling aan wie deze aanzienlijke winsten toekomen, de winst verlaagd. Dit is gebleken uit vertrouwelijke documenten van de Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders (KBvG).

Deurwaarders maken misbruik van monopoliepositie

De gerechtsdeurwaarders genereren deze winsten jaarlijks via hun Stichting Netwerk Gerechtsdeurwaarders (SNG). De SNG verzorgt de officiële informatievoorziening die nodig is voor het uitbrengen van dagvaardingen, overige exploten en beslagen onder bijvoorbeeld de fiscus, de gemeente en het UWV. De deurwaarders vragen hiervoor via de SNG informatie op bij de betreffende overheidsinstanties via een digitaal portaal. De SNG heeft een monopoliepositie voor deze informatieverstrekking. Wettelijk mogen de deurwaarders op deze informatieberichten geen winst maken en mogen zij alleen de werkelijke kosten aan de schuldenaren in rekening brengen. Dit geldt ook voor de SNG die is opgericht door en ten behoeve van alle deurwaarders gezamenlijk om de officiële informatie benodigd voor ambtshandelingen te kunnen verstrekken. Het winstverbod staat onder meer in het rapport uit 2000 van de overheidscommissie die zich over de deurwaarderstarieven boog: “verschotten (informatiekosten) bevatten naar hun aard geen winstelement ten behoeve van degene die de verschotten doorberekent. Het gaat om het bedrag aan verschotten dat de gerechtsdeurwaarder daadwerkelijk is verschuldigd aan de externe.” De commissie sluit ook ‘indirect profijt’ voor deurwaarders uit. De regering beval in 2001 dat een deurwaarderstarief ‘naar haar aard geen winstelement voor de gerechtsdeurwaarder bevat.’ De gerechtsdeurwaarders hebben dit omzeild door de winsten op de informatieberichten via hun eigen stichting SNG te laten lopen.

Deurwaarder informatiekosten 4000% meer in rekening gebracht dan wettelijk toegestaan

De werkelijke kosten van een adresbevraging uit de gemeentelijke basisadministratie (GBA) kost voor de SNG niet meer dan vijf cent. De SNG rekent voor het opvragen van een adres aan de deurwaarder een bedrag van gemiddeld 34 cent. De deurwaarders rekenden vervolgens aan hun schuldenaren voor deze informatiekosten, voor bijvoorbeeld een dagvaarding, zeven euro door in plaats van de wettelijk toegestane vijf cent voor een adresonderzoek in het GBA via de SNG. Met ingang van 2014 hebben de gerechtsdeurwaarders de schuldenaarstarieven voor een adresonderzoek verlaagd naar 163 cent. Maar zelfs met deze tariefverlaging naar de debiteur worden er nog steeds aanzienlijke overwinsten door de SNG en haar deurwaarders geboekt over de rug van de schuldenaar. Hierdoor dijt de middellijke gezamenlijke deurwaarderskas (SNG) jaarlijks uit, met een miljoen euro per jaar. Eind 2013 had de SNG ten behoeve van de deurwaarders een bedrag van € 4.008.348 in kas aan onrechtmatig ten laste van de schuldenaren geïncasseerde informatiegelden. De opbrengsten voor de deurwaarderskantoren van alleen de 5,6 miljoen GBA-berichten bedragen minimaal tot en met 2013, twintig á vijfendertig miljoen per jaar. Na de tariefsverlaging per 2014 loopt de winst nog steeds in de miljoenen tot ongeveer tien miljoen.

De deurwaarders willen de winstcijfers van de SNG niet openbaar

De voorzitter van de KBvG, Wilbert van de Donk, is tegen openbare SNG-cijfers, want Henk en Annie zal niet begrijpen dat er miljoenen euro’s door de deurwaarders worden verdiend met informatiekosten via de SNG. Dit kan leiden tot bedreigende werksituaties bij de deurwaarderskantoren. Volgens Van de Donk valt de deurwaarders het gouden tarief van zeven euro voor een GBA bericht niet te verwijten. De kantonrechters keurden dit ook goed, dus waarom zou je als deurwaarder dan minder aan een debiteur rekenen. Van de Donk is geen ‘dief van zijn eigen portemonnee’. De opbrengsten van de berichten is volgens hem opgegaan aan kosten. Een interne analyse van de SNG bewijst echter anders: ‘Door de grote aantallen bevragingen stroomt er zeer veel geld binnen. Eigenlijk moeten de berichtprijzen drastisch omlaag, maar dat is volgens de SNG ‘politiek-strategisch’ niet handig. Eerst moet de storm over de winsten op de informatiekosten maar eens gaan liggen. Daarna kan in 2015 de berichtprijs naar de schuldenaren wellicht omlaag, zodat de liquide middelen van de SNG kunnen worden afgeroomd’. De KBvG ziet het salaris en de dienstauto’s van haar deurwaarders ook als kosten.

Onrechtmatige daad of ongerechtvaardigde verrijking door deurwaarders

Feitelijk hebben alle gerechtsdeurwaarders in Nederland onrechtmatig gehandeld naar hun schuldenaren toe door hogere informatiekosten in rekening te brengen bij de exploten dan wettelijk is toegestaan. Op dit moment zijn deze onrechtmatige gedragingen van de deurwaarders jegens de debiteuren actueel, omdat er nog steeds méér informatiekosten aan debiteuren in rekening worden gebracht, dan wettelijk is toegestaan. Verder is er sprake van ongerechtvaardigde verrijking door de deurwaarders ten laste van hun schuldenaren. Tegenover de (onrechtmatige) verrijking van de gerechtsdeurwaarders staat de verarming van de debiteuren. De deurwaarders zijn wettelijk gehouden de teveel bij de debiteuren geïncasseerde informatiekosten terug te betalen. Men kan zich afvragen of er geen sprake is van een strafbaar feit gepleegd door de deurwaarders. In de volksmond zou dit oplichting of fraude heten. Omdat deze misdrijven door de gerechtsdeurwaarders in het ambt van gerechtsdeurwaarder zijn gepleegd, is er sprake van een ambtsmisdrijf, hetgeen als strafverzwarend is aan te merken.

Collectieve claim op deurwaarders vanwege onrechtmatig handelen

Gelet op de reactie van de KBvG, trekken de deurwaarders zich niet veel aan van de openbaarmaking in de media van de door de gerechtsdeurwaarders op onrechtmatig verkregen wijze excessieve winsten via de SNG. Deze onoirbare opstelling van de KBvG en haar deurwaarders is alleen te stoppen wanneer er een zgn. claimstichting wordt opgericht ten behoeve van alle benadeelden. Deze stichting kan vervolgens een claim neerleggen bij alle (ongeveer 950) gerechtsdeurwaarders in privé, bij de 265 deurwaarderskantoren, de SNG en de KBvG. De claimstichting kan via de rechtbank een vordering van tientallen miljoenen instellen en de door de deurwaarders teveel geïnde informatiekosten terugvorderen. Eventueel zouden ook de (voormalig) opdrachtgevers van deurwaarderskantoren zich bij een dergelijke stichting kunnen aansluiten. Dit omdat de informatiekosten door de gerechtsdeurwaarders aan hun opdrachtgever worden doorbelast zodra het de deurwaarder duidelijk is dat deze kosten niet op de schuldenaar kunnen worden verhaald. Kosten worden niet afgeboekt door de deurwaarder, maar aan de schuldenaar of aan de schuldeiser in rekening gebracht.

Onderzoek overheid naar tarieven informatiekosten deurwaarders

KBvG nieuws

Onderzoeken Cebeon en I&O research

De beroepsgroep is de afgelopen tijd gevraagd medewerking te verlenen aan twee onderzoeken. In dit NvdW een korte toelichting op de beide onderzoeken.

Cebeon: steekproef kostprijs ambtshandelingen

Het Wetenschappelijk Onderzoeks- en Documentatiecentrum (WODC) van het Ministerie van Veiligheid en Justitie heeft Cebeon gevraagd een steekproef te doen teneinde een antwoord te krijgen op de vraag : in hoeverre de tarieven die aan de schuldenaren worden berekend nog in verhouding staan tot de daadwerkelijke huidige integrale kostprijs van de betreffende ambtshandelingen? Voldoen de tarieven van ambtshandelingen van gerechtsdeurwaarders nog aan de uitgangspunten die in 2001 door de Commissie Van der Winkel zijn gesteld? Het onderzoek door Cebeon heeft een toetsend karakter.

De aanleiding voor het onderzoek is een artikel in het Algemeen Dagblad van 20 oktober 2014, waarin wordt gesteld dat de kostprijs van veel handelingen van gerechtsdeurwaarders, met name door automatisering, flink zijn gedaald. De tarieven die voor deze handelingen in rekening worden gebracht zouden daardoor te hoog zijn. Dit was voor de kamerleden Schouw en Van Nispen aanleiding om hierover kamervragen te stellen aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie. In antwoord op deze vragen geeft de staatssecretaris aan dat het voor het goed functioneren van de gerechtsdeurwaarder van belang is dat er geen discussie is over de redelijkheid van de kosten voor ambtshandelingen die aan schuldenaren in rekening worden gebracht. Daarom wil de staatssecretaris door middel van een beperkte steekproef van veelvoorkomende ambtshandelingen vaststellen of de nu geldende tarieven nog voldoen aan het uitgangspunt dat deze zijn gebaseerd op de integrale kostprijs.

In het onderzoek staan vier ambtshandelingen centraal: de dagvaarding, de betekening titel, de overbetekening van diverse beslagen en het beslag op periodieke betalingen. Het onderzoek is in volle gang en het resultaat ervan wordt rond de zomer verwacht.

Zoals altijd is de beroepsgroep natuurlijk graag bereid medewerking te verlenen. De gegevens moeten echter wel voorhanden zijn en dat is wat het I&O Reasearch onderzoek betreft niet steeds het geval.

Bron: 13 januari 2016, KBvG: http://www.nieuwsvandeweek.info/jaar/2016/week/2

Meer informatie op www.deurwaarders-claim.nl