Een Cruciale Uitspraak: De Zaak van de Bijstandsuitkering in Apeldoorn

In 2019 werd in Apeldoorn een opmerkelijke beslissing genomen: een vrouw verloor haar bijstandsuitkering omdat ze volgens haar bankafschriften ’te weinig boodschappen’ deed. De gemeente baseerde deze actie op de norm dat een alleenstaande gemiddeld 200 euro per maand aan eten en drinken zou moeten uitgeven. Deze norm, afkomstig van het Nibud, is een richtlijn die door veel gemeenten wordt gebruikt.

Echter, de Centrale Raad van Beroep, de hoogste autoriteit in socialezekerheidsrecht, greep in. De Raad oordeelde dat de gemeente onterecht had gehandeld door de bijstand in te trekken zonder de individuele omstandigheden van de vrouw voldoende in overweging te nemen. De vrouw verklaarde namelijk in de schulden te zitten en daarom zuinig te moeten zijn met haar uitgaven.

Deze zaak werpt belangrijke vragen op over hoe normen worden toegepast in de sociale zekerheid. Moeten gemeenten strikt vasthouden aan algemene normen of moeten individuele omstandigheden zwaarder wegen? De uitspraak van de Raad benadrukt het belang van een zorgvuldige en individuele beoordeling in dergelijke gevallen.

Voor de gemeente Apeldoorn had deze uitspraak significante gevolgen. Niet alleen werd de beslissing teruggedraaid, de gemeente moest ook een onkostenvergoeding aan de vrouw betalen. Deze zaak dient als een belangrijk signaal voor andere gemeenten en voor de toepassing van sociale zekerheidsnormen in Nederland.

De advocaat van de vrouw, Bart Smouter, benadrukte het belang van deze uitspraak. Hij wees erop dat dergelijke verstrekkende beslissingen een nauwgezet onderzoek vereisen, vooral wanneer burgers in een moeilijke bewijspositie worden geplaatst. Dit precedent zou kunnen leiden tot een meer genuanceerde benadering in vergelijkbare zaken, waarbij de persoonlijke situatie van de betrokken burgers meer centraal staat.